HER ŞEY BOŞUNAYMIŞ (174.)
Alabildiğine karanlık ıssız ve sessiz geceye
Dalıp sokaklar boyu esrarlı bir uykuya Yattım ama bir türlü uyku tutmadı Her gece dikildi karşıma çaresizliğim İnadına geçmek bilmedi zaman Sesin hiç çıkmadı kulaklarımdan Yetmedi mi bunca keder bunca üzüntü Küçük bir kuş gibi çırpınışlarım Ve sana uzun uzun yalvarışlarım Hiç bir şey istemem beklemem senden Ölünceye kadar arkanda gölge gibi Bırakmayacağım hiç peşini Her anı her demi seninle olmak Yaşantıların en güzeli seni sevmekti Hiç bir kuvvet bizi ayıramaz demiştik Düşünemedik bir gün biteceğini Büyük konuştuk büyük sevgili Kış gecelerinin zifiri karanlığında İçime damla damla bir korku birikiyor Sensizlik kahrediyor beni korkuyorum Fatma Ayten Özgün |