BİRAZ HÜZZAM BİRAZ SABA MAKAMINDA BU SABAH YÜREĞİM SANKİ

Kaybetmiş, yenik bir kadından daha acınası, daha korkulası yokmuş meğer ki,

Belki de daha güzeli...

Dediği gibi şairin; "acıdan geçmeyen şarkılar biraz eksikti..."

Yalnız ben bile korkar oldum kendimden!

Yapabileceklerimden...
Hissedebileceklerimden...

Fakat kaç kişi geçmişti aynı yollardan, yıllardan.
Aynı şarkıların nağmeleri arasında acıya acıya oysaki...

Kaç kişi kendi eliyle boynuna geçirdiği ‘aşk sehpasında’ asmıştı kendini...

Kendi öz vatanında,
Bir Rum meyhanesinde çalınmayı unutulmuş bir Sirtaki gibi huysuz ve kaybolmuş bu sabah ruhum,
Neden diye sormayın, bilmem ki!

Hani hayatın tüm halatlarını çözüp, içli bir şarkıya tutunup gitmek ister gibi,

Rüzgarı arkana alıp, sol yanına bir tek kendini...

Dağıtmasına izin vermeden, hadsiz kasırgalara kendini...

İşte o kadar, göç halinde bu sabah yüreğim...

Hissettiğim tek şey boşluk...
Sonsuz uzaklar ve boşluk...

Hayatıma giren her canlıya teşekkür etmek ister gibi,

Hayatımdan çıkan her canlıda bir parçamı unutmuş gibi,

Daldığım her deryada kendimi aradığım, bulduğum
Ve bulundukça koca bir yalan, ’hiç’ olduğumu anlamış gibi,

Ve daha kimlere kimlere ah, kimlere kimlere minnet duymak ister gibi,
Bu aynı anda hem bulunmuşluk, hem kaybolmuşluk için...

’Dalından koparılmadan da koklanabilirdi bir çiçek’ diye haykıra haykıra bağırmak ister gibi’,

Oysaki daha kaç hayat çıkarıldı benim hayatımdan.
Çiçeklerim, dalında kalabilseydi....

Ahh işte ah!
Ah bu şarkıların gözü kör olsun ki;
Sabah sabah kendilerine benzettiler beni.

Bundan böyle; hangi gönül teneşiri paklar beni bilmem ama,

Bildiğim tek şey; ’girdiğim her yüreğin buza kestiği’...

Ah kendim,
Ah canım kendim,

Duygunun ve insanlığın intiharı çağında senin sana sahip olman öyle güzel ki...

Özüme sevgi ve minnetle...
🙏

Özlem SABA
www.ozlemsaba.com