VURGUN YEDİM (100.)
Sen gittin ya bu şehirden her şeyi alıp götürdün
Ardında koca bir yalnızlık büyük bir acı bıraktın Güneş solgun ay donuk yıldızlar sönük kaldı Her şey sen varken güzeldi sevgili Dokunsalar ağlayacağım bu ayrılığın ardından kalan Kırık dökük anılar bir de hayalin kaldı Parçalanmış bir yürek devamlı kanayan Bilemiyorum sevgili nasıl yaşarım bu şekilde Varlığını hissediyor ama yokluğunu yaşıyorum Gözlerim duvarlarda hayal üstüne hayaller görüyorum Tutsak oldun her gece rüyalarıma özlemin yordu beni Zincir vurdum arzularıma isyanlardayım vurgun yedi yüreğim Fatma Ayten Özgün |