Rosa Maria -2-
küllerinden çekmiş sürmelerini
r o s a m a r i a kadim bir ülkenin bağrından esen karayel ve hançer yarasına sürülen şifa otlarının kızılı ey r o s a m a r i a ey güneşin ay yüzlü yaban gülü dudaklarında alevleniyor tarihin inkılapları yağmuru bile ıslatan gözyaşlarında göz damlasıyla biriken göller diyarısın sözlerin dudaklarında yasaklanmış ademden beri kilit vurulmuş diline sefil dağların kerpiçten yamaçlarında esirsin yüreğinle harflere dayalı resmiyetler öncesinden beri özü güzel sözü güzel r o s a m a r i a ya sev beni ya da ferman yaz sürgüne r o s a m a r i a gel kollarıma gel özgürlüğüne yazayım bağrıma hürriyetini pusulara ve çarmıhlara inat yemin olsun bozkırlı atalarıma adını hür kılmazsam assınlar beni darağacına- -zincirlerini kırmazsam düşlerine siper olmazsam hançerle beni sende bağrımdan… -dinle sensizlikte söylenen tüm cümleler beyhude nuh tufanının martı uğultusunda fırtınalara savur saçlarını saçların ve kirpiklerin gizlidir rüzgârla savrulan hazan yapraklarında tut ellerimden hissettir varlığını ve sen ülkemsin ve sen yurdumsun sil gözyaşlarını kır zincirlerini inadına gülümse seni kalbimin otağında bekliyorum ezelden ve vakit öncesinden seni özlüyorum kara çadırları ve bozkırı özlediğim gibi bekliyorum seni kalbime derinden konakladığın günden beri r o s a m a r i a yüreğimin kor küllerinde saklısın alev dudaklarınla seni sorgulamıyorum adını yaşını ve nereli olduğunu sözü bestesi notaları kadim olan bir türküsün kulaklarımda sensiz her yer her yurt her il her kent bana ırak gurbettir r o s a m a r i a…. |