İSYAN ( 30.)
Sensiz nasıl da tenha bu şehir
Koydan yıldızları çalmışlar bir bir Sensizliğin acısını yaşarken ben Yıldılar alınmış umurumda mı Nasıl düşünürüm yıldızları Bu hoyrat yıldızlar bu gökyüzü Sen bilmezsin nasıl yaşanır bu şehirde Bir başka kokar havası Acı mı acı tatsız mı tatsızdır suyu Senin yokluğun sarmış her yanı Sokaklar ıssız sessiz Ürkütüyor beni bu sessizlik İçim ürpermeyle doldu neredesin Şimdiye kadar aydınlık olan dünyam Karardı birden kaybettim yolumu Sana ulaşmak için bin bir ümitle Arar dururum seni neredesin Parçalanmış hayatımın atomların da arıyorum seni neredesin Bir ateş düştü yüreğime yaktı tümüyle Söz vermiştin hani baharda gelecektin Her taraf rengarenk çiçeklerle dolmuş Kimileri açmış kimileri solmuş Her tarafta cıvıl cıvıl kuş sesleri Ne söz vermiştik birbirimize Ümitlerimiz hep anıydı seninle Onca yeminler etmiştik hani neredesin Söz vermiştin gelecektin baharda Hadi gel artık mevsim bahar ya Fatma Ayten Özgün |