Yatıya kalan bir umudumuz olmadı Mika
Gönlümüzü taşıran bir sevinç
Kimseyle senedi de yok hayatın
En azından elini eteğini öpmedik
Yeldeğirmenlerinin çoğu bizdik
Saldırmadık bu yüzden
En büyük devrimlerimiz vazgeçtiklerimiz
Kendimize el sallayabileceğimiz bir istasyon bulmalıyız
Bir kaç damla gözyaşını da hak ettik
Aşka dokunmak kıyamettir Mika
Kendimizi taşısak yeterli
Pek çok günahla haşır neşir de olsak
İçli dışlı uzaklarla
İplerimiz kopmuş öyle uçuyoruz
Hiç bir sessizlik bize dair bir şey anlatmaz
Dedikodu yapar sadece
Neden uçurmaya çalışıyorum bilmiyorum kalbimde yuva yapamayan kelimeleri
Gökyüzü gibi kocaman germişiz kalbimizi
Gözbebeklerimde yorgunluk yangın çıkarmış
Duygularım sağa sola kaçışıyor
Düşüncelerim dumandan boğulmuş
Zaman falçatayla durmadan çiziyor yüzümü
Hobisi sanki
Ve durmadan portremi çiziyorum
Silip silip düzelterek
Belki de çoğunlukla bozarak
Galiba tarzım
Sanat için sanat