OLÜM VE IZDIRAP
Insanoğlu yaşarken!
Omru boyunca.... Tipkı bir, mum gibi yanar! Ama derdinden! Ama özleminden! Kimi, yaptığı hatalardan pişmanlık duyar! Kimi yaptığı haksızlıklar dan Izdırap çeker! Mum söndüğü zaman! İşte o an! Insanın öldüğü an! Merak eder? Hangi gece... Hangi kişi ölümüme, ağlayacak? Buz kesen musalla taşına konduğu zaman! Kimler gelecek? Kimler, onunn yok oluşuna üzülecek! Kimler, tabutumun başım da, hüngür hüngür ağlayacak? Pek kimseyi göremeyince... işte o an, İsyan edecek! Avazı çıktığınca bağıracak! Ama, kimse, onu duymayacak! Şu kara toprağa girince bedeni! Yaşarken değerimi bilmeyen! Bencil yar cenazeme gelmesin! Diye haykıracak! Aman, beni, böyle, aciz halde görmesin! Diye Yaradana yalvaracak! Öldüğümü de hiç bilmesin! Diye ekleyecek! Dinçer Dayı |