Sonsuz Boşluk
SONSUZ BOŞLUK
Sonsuz bir boşluktayım Boşlukta son noktayım Yıllar yılı içindeyim Kendimi aramaktayım Ayağımın altı derin Baktıkça beynim bulanır Başımın üzerindeyse Mavi bulutlar dolanır Yıldızlar yanar söner Saatler boşa döner Altımda dünya durur Üstünde başım döner Toprak hava su ve ateş Bir arada madde mana Hem ısıtır hem ışır güneş Her saniye akar zamana Her adım atışımda Sanki yerler dalgalanır Deli rüzgarlar başımda Sonsuzluğu mırıldanır Döner durur yerler gökler Boşlukta salınır âlem Uzar durur dallar kökler Sonsuzluk beynimde elem Kafamı kaldırıp baksam Yıldızlara kadar çıksam Yukarda bir şey yokmuş deyip Kendimi boşluğa bıraksam Arıyorken ben beni Boşluğun ortasında Sonra buldum kendimi En derin noktasında Alem benim içimde Ben alemin içindeyim Herşey farklı biçimde Ne nasıl ve niçindeyim Hem varda hem yoktayım Hem azda hem çoktayım Zerre Kürre bir âlemde Sonsuzlukta bir noktayım Gözlerimin önünde Uzar gider bir sonsuzluk Kızgın güneşin altında Beni saran bu boşluk Hiç dinmeyen susuzluk Dünyayı uçursam da Uzayı patlatsam da Evreni yok etsem de Boşluk yinede boşluk ✒ Emrah İslam Kurt 1998/ Şebinkarahisar |