Yetim Gibi
bu şehirden,
kaybolup gitmenin krokisini çiziyorum elde var, hüzünlü bahçe serde var, terkedilmiş düşünceler nasılsa karanlık bi maziden pembelikler kalmaz geriye kalbi dost olanlarda hep yaşamanın duasını ediyorum yoksa, artık bi temennim yok akan suya o suya kapılanlara olsa olsa dudaklarımın arasında çeyrek bi tebessüm kalmıştır upuzun sürgünlerde, bende hep kiralık kalmış mutluluğu sayıklıyorum adil ve emin babamın ismi gibi işte bu yüzden hep geride hep cılız duruyorum yetim gibi... öncesiz gibi... sonrasız gibi... |
inceden bir sızı
yavaşça daha derinlere batıyor
"yetim gibi...
öncesiz gibi...
sonrasız gibi... "