Toplasam tüm kırgınlıklarımı dolar mı incir çekirdeği bilmiyorum.
Ya da belki çoktan mahvettim bir çuval inciri.
Belki öğrenmeliyim hayatın gerçeklerine alışmayı,
Ya da belki tam çözemiyorum henüz neyin gerçek neyin yalan olduğunu.
Büyümedim belki sandığım kadar aslında.
Ya da yüzlük bir kontür gibi benim için hayat,
Üstelik kampanya dönemi de çoktan geçmiş,
Onar onar eksiliyor her fark ediş gidişatımdan.

Yitirmişim tüm savunmalarımı,soyunup çıkmışım sanki sokağa.
Meydan okumuşum ayaza da donakalmışım bir köşe başında.
Hiç asım hiç papazım kalmamış,kaybetmişim her masada.
Hiç fazlam olmadığı gibi olanı da elimle atmışım,belki de yanlışlıkla.
Susmuşum hep konuşamamışım da,dışı da içi de beni yakmış çoğunlukla.
Koşmuşum,koşmuşum da hiç yol almamışım hayatta.
Yorulmuş,bitkin düşmüşüm bir de üstelik.
Kalmamış mecalim değil koşmak,bir adım bile atmaya.
Hep acele etmişim,hep
Her alanda.
Muradıma erememem sabretmeyi bilmememdenmiş.
Gerçi muradım da olmuş mu hiç onu da bilmemişim.
Bir hedefim,bir amacım,üye olduğum bir dernek olmamış.
Ne bir yürüyüş ne de bir eyleme katılmamışım.
Oysa itiraz edecek ne çok şey var hayatımda.
Müzikle kitapla doldurmuşum iş başvurularındaki hobileriniz kutucuklarını.
Şöyle karizmatik bir ilgi alanı bulamamışım kendime.
Uzaktan bakmışım hep her şeye,hiç denememişim dahil olmayı.
Korkmuşum hep,dik duramamışım hiç.

Bir kere gittiğim yolu bulamam bir daha.
Tadını bilmediğim şeyi sipariş etmem asla.
Tanımadığım insanlarla konuşamam ben gibi.
Her zaman aynı yere gider,aynı yere oturur,aynı şeyi içerim.
Yenilikleri sevmem,yenilikler korkutur beni.
Korkağım,evet cesaretim yok aslında.

Sorunları bilirim çoğunlukla ve çözümlerini de.
Üstüme yoktur analiz yapmakta.
Bayılırım akıl vermeye de kendim çuvallarım hep.
Kararlar veririm bir sürü,hiç uygulayamam vakti gelince.
Her pazartesi rejime başlar,her pazartesi bırakırım rejimi.
Tövbe ederim tüm kötü alışkanlıklarıma her baş ağrısında.
Yine dönerim aynı zıkkımlara aynı sıkıntılarda.
Yeniliği sevmezken nasıl vazgeçer ki insan alıştığından.
İradesizim,
Evet iradem yok aslında.




Her şeyi de bilirim,hep bir bahanem vardır.
Bayılırım bugünün işini yarına bırakmaya.
Dağ olur hep sorunlar.
Aklımın başıma geldiği zamanlar da yok değil arada sırada,
Ki bu denk gelir nedense hep yumurtanın sabırsızlandığı ana.
Sorumsuzum,
Evet, sorumluluk duygum yok aslında.


Kolunu istemekten çekinmem elini verenden.
Her gün daha fazla uyumak isterim bir önceki güne nazaran.
Ve her seferinde bir kadeh fazlası sarhoş edebilir beni.
Tatminsizim ,
Evet, yeter derim yok aslında


Soğuksam çok soğuk,sıcaksam çok sıcak,
Hızlıysam çok hızlı,yavaşsam çok yavaş,
Mutluysam çok mutlu,mutsuzsam çok mutsuz,
Kimi zaman fazla fedakar, kimi zaman fazla bencilim.
Sevdiysem çok severim,hiç işim olmaz sevmediğimle.
Ve ya çok tuzludur yemeklerim ya da yoktur hiç tadı tuzu.
Ayarsızım,
Evet,yoktur hiç ne elimin ne de yüreğimin ayarı.
Ben buyum,böyleyim.
Bu kadar da değilim üstelik.
Daha kim bilir neler var kendime bile itiraf edemediğim.
Ve biliyorum,siz beni ararsınız niteliklerime uygun bir personel açığı olunca....

(demek ki önyargılıyım da)

21 mart 2003