Kimse Kalmadı
Bak , Kimse kalmadı yanı başımda
Turnaların kanatlarına binip göçtüler Prangalar pas tuttu gönül kapımda Vuslatın eşiğinde , ciğerimi söktüler Kimsesizlik değdi , alnımın çizgilerine 24 yaşım , ağlar İhtiyar halime Senden kalan , sadece mutluluk şerbeti Kan kustum , işleyince yüreğime Sensizliğin ötesinde , Uzun ince bir yol görüyorum Sana varmak ne haddime , mum gibi eriyorum Uçurumun kıyısında yüreğime üfler seni rüzgar Hey Hat ! Yâr dergâhında savrulup , kahroluyorum. Sensizlik , hangi dilde kolay anlatılır ki ? Heceler dile gelse bile , fısıldıyamaz artık Cennet gülüşün , nasıl anlatılır ki ? Kokmuyor .! Kokuna Hasret güller artık . Madem gittin , kimsesiz bıraktın beni Git ! yolun açık , Uğurlar olsun sana Ruhumdan bir tutam verdim , yârsız bıraktın beni Kurumuş Gönül bağında , bir yer yokmuydu bana .!! Harun Alan |