Benden öte bizeYalnız savaşan yalnız öldü Ellerini tuttum rüzgarlı ağaçların Tepelerin söz birliği aşılmaz dağ Gök bultsuz bir güneşti Su yarısından sel oldu düşünce Düşkünlüğüm geceli yağmurlara Nefesler buğu vermeden Siyah camlara Anlatamıyor insan varolduğunu iliklerine İlk hiçlik algısı önemli Hem çiğneyip hem secde ettiğin toprağın Varlığınla aynılığı görmen ilkine İlk sevmek ilk vazgeçmek gibi Dünyalığından fark bir divaneliğe Divanında fark dillerden sesler Gönüllerin obaları konar göçer Bir köse de bana yoldaş olsaydı kısmetime Karadan da siyah çadırıma Çıkmadan ben fethime Yalnız yürüyen yalnız vardı Yoldaşlarla gülümsedim o geleceğe Duvarlar bir adımdı sadece İnancın türküsünü söyleyenlere Şimdi |
İlk hiçlik algısı önemli
Hem çiğneyip hem secde ettiğin toprağın
Varlığınla aynılığı görmen ilkine"
... şu bölümdeki derinliğe hayran olmamak elde değil, çok çok iyi.
İyi ki yaşıyor kalemin, bir ağacın gerçekliğini yeşeriyor her şiirinde.
Selamlar Patagon,