Yalnızlığın SokaklarıGitti işte, bıraktı ardında kırık bir kalp, Hani bitmeyecekti, hani sonsuza dek sürecekti? Yalanmış meğer her sözün, her bakışın, Uzaklaşıyorsun, dokunmaya kıyamadığım. İstanbul’un her köşesinde yankılanıyor yokluğun, Issız kaldı caddeler, suskunluğun hüküm sürüyor. Nerede o eski günlerin neşesi, kahkahaların? Kaldı mı geriye bir şey, anılardan başka? Simitçinin sesi bile hüzünlü şimdi sensiz, Vapurlar gidip geliyor, ama sen yoksun. Galata Kulesi’nden bakıyorum şehre, Gözlerim seni arıyor, bulamıyor. |