Hey doktor,
Organlarım teyakkuzda,

Hepsi de
İsyan ediyor bana!

Biliyormusun be doktorcum;

En çok da yüreğim

"Beni bahane ederek,
Kaç sevme,
Kaç hayalkırıklığı,
Daha kaç enfarktüs,
Kaç spazm,
Kaç ölüm yükleyeceksin
Gelecekte ki akibetime?

Oysa ki;
Beynin değilmiydi
O ilk emri veren!

Peki;
Onun melodik sesini duyan
O kulakların?

Ya......,
Ya o ela gözlerin,

Hani,
Dünyayı cinselliğe hapseden,

Kusursuz gibi görünen,
Eşsiz bir estetiğe değil de
Kahve tonu
Salt o eşsiz gülümsemenin
Dayanılmaz,
Karşı konulmaz
Muzip tatlılığına odaklanan?

Haaa,

Bir de
Gideceği yere değil de

Pusulayı ona,

Olduğu yere götüren ayakların?

Hepsi bir yana,

Ya
Tüm bunları
Algılayan
Tasarlayan
Bağımlı olan
O aptal beynin!

Şunu kafana sok;

Ya o arsız
Aklını kullan,
Yorma beni,

Ya da

Beynin le barıştır,
Mantıkla duyguyu
Bir potada karıştır!"

Ne dersin
Lokman hekimim;

Dile gelen

Bu isyankar
Bu yorgun ve yaralı yürek
Haksız mı?

Aşığın,
Sevenin
Aklı bir karıştır!

Zaten
Aşk dediğin
Dipsiz bir kuyuya
Beyhude bir yakarıştır!

Söyle şimdi dostum,
Söyle hele doktorcum

Bu kronik yalnızlık için
Ne yazabilirsin bana?
01/02:EKİM:2024