NARİN GÜRAN
NARİN GÜRAN
Yaşamak isterdim her çocuk gibi, Yaşatmadı beni dost bildiklerim, Bir çuval içinde ağacın dibi, Mevzi etti bana dost bildiklerim. Yaşım sekiz idi çocuktum çocuk, Yüzüm de nur vardı gözlerim boncuk, Okuldan çıkınca evlere koştuk, Gidince öldürdü dost bildiklerim. Zulüme uğradım ayağım koptu, Çuval’a koydular cesedim koktu, Zulmeden zalimler en yakın dost’tu, Vura vura öldürdü dost bildiklerim. Ağladım sızladım çaresizdim ben, Küçük bir çocuktum ne gelir elden, Feryatlar figanlar düşürdüm dilden, Yok ettiler beni dost bildiklerim. Uyu sen Narin’im Cennet mekanın, Seni sevenlerin sarmış dört yanın, Acıyor biliyom o tatlı canın. BAKİ der kahrolsun dost bildiklerin. |