KASTIN MI VAR CANIMA

Sen vicdansız...
Sen meğer
Benim doğru bir sevdayla sevdiğim
Yanlış insanmışsın.
Ve ben de;
Bir aptal gibi sana kanmışım..
Hâlbu ki;
Ben seni adam yerine koyup da,
Yüreğimin baştacı etmiştim..
Sen ise o yerini beğenmemiş,
Bu yüreğe ihanet etmişdin..
Sen benim aşkıma da
Hiç layık değilmişsin..
Bunu geçte olsa anladım
Ve sana da dedim...
Gün gelir
Benim herkes gibi olmadığımı anlarsın..
O zaman da sen geç kalmış olursun..
Sen de benim için herkes gibi olursun..
Şimdi sen söyle kitapsız...
Kastın mı var ki canıma
Kastın mı var ki girmeye kanıma da
Sen hangi yüzle geldin kapıma...

Sen Allah’sız...
Söylesene unuttun mu yoksa..
Hani sen benim,
Gönül hanenimi yıkıp giderken..
Beni de bir çare bırakırken..
Ben de sana;
Eğer ki;
Her gidişin,
Bir dönüşü vɑrdır diye düşünüyorsan.
Ve geri geldiğin zaman da,
Yine bu kapı açık kalacak sanıyorsan.. Aldanırsın demedim mi..
Demedim mi sana;
Bu saatten sonra,
Ben başkasını düşünerek yazarım..
Sen de üstüne alınarak okursun diye..


Sen vicdansız..
Şimdi bir kez daha;
İyi dinle beni...
Ve asla bir daha değil kapımı çalmak,
Sokağımdan dahi geçme..
Semtime bile sakın ola ayak basma..
Basma ki!
Kirlenmesin gönül memleketim..
Kirlenmesin tertemiz kalbim..
Çünkü;
Bu gönül kapısı artık sana kapandı
Üstüne de kırk kilit vuruldu.
Bundan sonra;
Sen bin ah etsen,
Bin vah etsen kaç yazar..
Elinde bir demet gülle değil,
Binlerce çiçek gelsen neye yarar..
Şimdi sen affet diye dönsen de,
Bundan gayrı bana değil,
Ancɑk ve ancak kendi kendine dönersin..

Sen kitapsız...
Hiç öyle gözyaşı da dökme..
Bundan sonra hiç kusura da bakma..
Çünkü;
Benim yüreğim artık tek kişilik..
Ve sen Allah’sız..
Sen yüreğindeki kalabalıklarla
Benim ne yanıma
Ne de yüreğime sığarsın..
Çünkü;
Ben artık sevgimin
Kadrini,kıymetini bilmeyeni de,
Almıyorum bundan sonra yüreğime
Şimdi sana hiç üzülme diyecem ama
Hani ipini koparıp ta,
Yanımdan ayrılan köpeği bile
Tekrar kapıma dahi baglamazken,
Sanma ki ben sana kapımı açarım..
Ben nelerimi bile kaybetmişken
İnan senin lafın bile olmazken,
Sanma ki senin adını anarım...

Şimdi vefasız artık sende anla...
İnan ki;
Ne acılara dayandı,
Ne ihanetleri gördü bu yürek
Ama bundan sonra senin gibi
Nankörlere de asla geçit yok.
Verilecek tek damla sevgim,
Dökülecek bir gram gözyaşımda yok..
Madem bir zamanlar,
Sen, bensizliği seçtin...
Bende bu saatten sonra,
Sensizlikten başka bir şey kaybetmem.
Gözlerimin gördüğü yerden seni silerim..
İçimdeki sevgini de bitiririm
Şimdi vefasız
Ben sana mutluluklar dilerken
Namert hayatında.
Sen de kapıma bir daha gelme..
Ve o yüzsüz , yüzüne de tükurmeden,,
Sen de canıma kasttedmeden
Kanıma da girmeden..
Defol git hayatımdan..
Ben bu saaaten sonra
Sana asla dur demem...
Gittiğin için de hiç üzülmem...
Çünkü ben seni,
Yazdığım şiirlerimle,
Okuduğum şarkılarımla,
Çoktan maziye gömdüm..
Adını da şerefsiz koydum..
Şimdi sen de defol git.
Ve giderken de kaldır kadehini..
Varsa şerefine,
Yoksa gidişine içelim.