Boyacı ÇocuklarŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Köyden kente göç etmiş, fakat geçim sıkıntısı çeken aileler var. Bu ailelerde çocuklar küçük yaşlardan itibaren çalışmaya başlarlar. Kimisi bir ustanın yanında çıraklık yapar, kimisi mendil satar, kimisi trafiğin bol olduğu yerlerde bekleyerek arabaların camını siler, kimiside ayakkabı boyar..
Bu şiir, işte bu yavrularımızın durumlarını ve hayallerini anlatmak için yazılmıştır... Bu ülkede çıplak ayaklı, Yırtık pabuçlu çocuklar var, Gelmez onların uykuları, Geceler uzadıkça uzar. Güneş ufuktan doğar doğmaz, Sarılırlar sandıklarına, Yaratan rızıksız bırakmaz İnancıyla, çıkarlar yola. Yüzleri soluktur onların, Bedenleri sıska sıskadır, Yardım dilenmezler, korkmayın, Yürekleri koskocamandır. Onlar da bazen eğlenmeli, Yaşıtları gibi gezmeli, Onların da yüzü gülmeli, Okula gitmeli her biri. Kurtulmalılar sokaklardan, Boyacı diye bağırmaktan, Üç beş kuruş kazanmak için Akşamlara dek dolanmaktan. Öyle bir hayat olmalı ki, Günlük hasılatı saymak yok, Her biri rahat etmeli ki, Onların başka dileği yok. Benim ülkemde böyle garip, Ekmeğe muhtaç kalmamalı, Bütün millet elele verip, Bu ülkede huzur bulmalı. Yusuf Akkaya |