İŞTE ÖYLEYDİ

☆ﾟ.*･｡ﾟ

İşte öyleydi...
Bir ebruli,
Bir renk düşümü gibiydi..
Gökyüzünden yeryüzüne bakarken
Yâr yüzüne düşmek gibiydi..
Ve toprağıma yağan,
Düşlerimin içinde kaybolurken
Yaradana yalvarıp,
Seni gördüğüm rüyalarımın,
Hayra çıkmasını dileyip,
Bu hasrete can dayanmıyor diyerek,
Gözlerimden yüreğime yaşlar düşerken,
Yüreğimin yorgun düşmesi gibiydi,
Seni böylesine sevip, özlemek..

☆ﾟ.*･｡ﾟ

İşte öyleydi...
Bir gözyaşı gibiydi..
Kalbimdeki tablolara senin resmini çizmek,
Yüzünün kıvrımlarını nakşederken şehrime,
Çıkmaz sokaklarda kaybolmak gibiydi.
Her adımda bir engele takılırken kalbim,
Dizlerimin değil,
Yüreğimin kanaması gibiydi,
Hasretine yenilmek...
İşte öyleydi...
Hangi doktor ilaç verir,
Bu derde diye;
Gurbet ellerinde,
Bir damla suya muhtaç kalırken,
Bir yudum aşkınla,
Yüreğime doğan sancı gibiydi...
Ve işte öyleydi zaman kısaydı,
Yollarım çıkmaz sokaklar gibiydi,
Ben çok yorgundum...

☆ﾟ.*･｡ﾟ

İşte öyleydi..
Bir kitabın ortasında ki;
Unutulmuş bir hikaye gibi,
Okunmayan bir şiir,
Söylenmeyen bir türkü gibiydi ömrüm..
İşte öyleydi...
Dinlenmeyen bir plak,
Yada tozlu raflar arasına sıkışan
Bir roman gibiydi varlığım..
İşte öyleydi...
Bir çığlık gibiydi..
İçimde ki mağarada,
Kurumuş bir ceset yatar gibiydi..
Ve işte öyleydi...
Sanki zehirli bir okun,
Yüreğime saplanırken,
Senin benden böyle vazgeçmen,
Senin bana böyle sırt dönmen...

☆ﾟ.*･｡ﾟ

İşte öyleydi..
Bir veda gibiydi .
Ansızın bir hoşçakal kurşununa sarılıp,
Ansızın yüreğimden vurgun yemek gibiydi..
İşte öyleydi...
Bütün sokaklarda yanlız kalırken,
Acılarıma sarılıp sensizlik denen,
Bela ile baş edememek gibiydi..
İşte öyleydi...
Kıymet bilmeyen yüreğindeki hırkayı,
Son nefesime asarak,
Seni üzerime aşk diye giymek gibiydi..
İşte öyleydi..
Sensizdi şiirleriim
Sessizdi notalarım.
Ve işte öyleydi..
Varken unutulmak,
Yaşarken ölmek gibiydi...

☆ﾟ.*･｡ﾟ

Ve işte öyleydi...
Sen gibi, sensizlik gibi,
Biir varmış , bir yokmuş gibiydi...
Bazen toprağa hayat veren
Bir damla su..
Bazen de toprağına ihanet eden,
Bir sel, bir felaket gibiydi..
Seni severken ölmek...

Şiir: SeSSiZ_ŞaiR_000✍️