6 senedir çektiğim depresyonu konu alan bu şiirde hissettiklerimi aktarmaya çalıştım

Aç ve vahşi akbabalar başımda bekliyor bak
Ölümün kokusunu daha şimdiden aldılar
İşi bitmiş bellediler bu letarjik bedeni
Daha ölmeden etimi yemeye başladılar

Bu etten hapishanede kaç bedel ödenecek daha?
Çektim çekeceğimi, artık nefes alayım bırak da
O arzuladığım kısa mola hiçbir zaman gelmedi
Elimden geleni yaptım, elimi de istedi dünya

Bahtım kara rengini azrailin peçesinden,
Bu kan kırmızı gözlerimse almış cehennemden
Siz yerime mutlu olun, biri gelip sorarsa:
Ben de böyle biriyim: Herkes mutlu olamaz ya!

Elimden kayıp gitmiş bunca hayale bakınca
Anladım ki mutluluk başından beri palavra
Takdiri ben azrailin ezgisine bıraktım
Istırap dolu serenatı çınlıyor kulağımda

Ömür törpüsü yalnızlık, kalemim ve pişmanlıklar
Sarıp sarmaladı beni acılar, keder ve kara baht
Bu şiirlerden hayır yok, bir ağıt da siz yakın dostlar
Ölümden bile ret yemiş bu aciz ruhun anısına