Sanat için hayat süren,
Bir faniydi Zeki Müren.
Hem şarkıdan hem şiirden,
Bilir onu cümle seven.

Şoförlerin gözü yolda,
Kulağı ondaydı her dem.
Gönüllerde tuzu olan,
Bir denizdi Zeki Müren.

Hem dalgalı hem de sakin.
Türkçe’ye hakkıyla hâkim.
Onla taçlanırdı dilim.
Bir dehaydı Zeki Müren.

Sanat onunla doluydu.
Hem buruk hem coşkuluydu.
Bir zirveye kuruluydu.
Hep orada Zeki Müren.

Konuşması su gibiydi.
Sesiyse billur gibiydi.
Öz kültürün sahibiydi.
Mest ederdi Zeki Müren.

Anlatsam da anlatamam.
Sözüme yalan katamam.
Eksiği yoktu tastamam,
Şakıyandı Zeki müren.

Sanat için hayat süren.
Dinleyeni kalpten vuran.
Çileyi hüznü tanıyan.
Bî pahaydı Zeki Müren.

Musıkinin paşasıydı.
Bodrumun aşinasıydı.
İşi onun aynasıydı,
Söndü güneş Zeki Müren.
Ankara,11.10.2008 İ.K