SARIL...Ona rastladığımda, Yorgundu, Hüzün kokuyordu teni, Kanıyordu, yitik yılları! Islaktı, gözlerindeki aşklar. Dudakları açtı, Teni de... Yokoluşa yolculuktan dönüyordu, Sus, Konuşma, Anlatma, Sorma, Anla ve, sadece ’SARIL’ diyordu... İbrahim Eroğlu 7 Ekim 2007 Yokoluşa yolculuktan dönenleri onarmak öyle zor ki........... onlara yapılacak en büyük iyilik,susmak ve sadece sarılmak.. |