ENİM GÜNÜM YALNIZLIĞI BÜYÜTÜYORUMsaatler bir bir eksilirken, tv de bir aile sofrası, mutluluk konuşuyor, tabak bardak boşalıyor, öylece duruyorum, kal geliyor belkide, mutlu insanlar ayaklanmış, öyle kapı tıkırtısında, yoklarmış, gibi gibi bir yitik masal, geçmişi konuşuyor, belkide çocukluğum, bir dahası yok, öyle kaldım geçmişte, tabak konuştu, bardak kırıldı, ben enim günüm yalnızlığı, büyütüyorum belkide pış pışlıyorum… Sibel Karagöz #sibelkaragözşiirleri #sibel_karagoz |