KENDİME BİLE YABANDIMzaman zaman içinde, susmak benim içimde, kaç saat çeker, kaç gün geceye kavuşur, benim uykularım bile el, benim pencerem soluk bir kış, benim dilim tutuk bir ekmek, kırıp kırıp çaya banarım, el gibi, yitik gibi, yad gibi, sanki sonsuz gibi, bazen bazenler çoğalıyor, kimi bekliyorsun? niye? niçin? bir tanesine bile verecek cevap yok, kendi kendime yaban, aynalara küs, dile durak, bazen bazenler bekler öyle kimsesiz… Sibel Karagöz #sibelkaragözşiirleri #sibel_karagoz |