Teşvikiye Manzarası
Birisi var
Saçını okşuyorum Yumuşacık hafif dalgalı Kokusu burnuma geliyor Usul usul ağlıyorum Sessizce o duymuyor Ama anlıyor Konuşmuyor Konuşmuyorum Ne söylenir ki böyle bir anda Söylenmez tabi Boğazımda düğüm oluyor Söylenecek de her ne varsa Dokunduğum dalı önce yeşertiyorum Sonra da yavaş yavaş kuruyor Çürüyor uzaklaşıyor Ben de benden uzaklaşmak istiyorum Manzaraya döndü yüzünü Ben ona döndüm Bihaber benim manzaram olduğundan Kimse o kadar özel değil Benim özel kıldığım kadar Narin bir çiçek gibi davranıyorum Mevsimi geçmeye yüz tutmuş Bir meyve ağacı misali Ben ne zaman özel olacağım En azından ne zaman biri için Biri olacağım? |