Eylül
Solgun denizler çarpar yalnızlığımın sahiline.
Avazım çıktığı kadar susuyorum Bulutlar ağlar Kocaman harflerle suskunluğuma, Ömrümüz yarım kalan bulutlar kadar. Anılar gibi sürüklenir Belkide ömrümüz. Şimdi cellat olmuş diri bir yağmur misali Eski bir eylül gibi yağar üstüme. Gitmek gerek bir hançeri inceltip Okyanus’lara daldırıp senden gitmek, Rehin bırakılacak bişey yok Unuttuklarımdan başka. Şimdi aykırı anlamlarda saklayıp seni, Her gece bir talanla sığınıyorum Gülüşünü sakladığım yere........ |