1
Aklım ukala beynimden zehir akıyor
İçinde binlerce fikir birbirini kakıyor
Elimde sigara gözümde şimşekler çakıyor
Delilik çürüyen göğsüme madalyalar takıyor
Sırtımda parlayan alev bedenimi yakıyor
Kayıp ruhlar başımda hepsi bana bakıyor
Tavandan ipleri boynunda cesetler sarkıyor
Duvarlar dönüyor etrafımda birilerini saklıyor
Nefsim günahlarımı gece gece yine paklıyor
İçeride horon tepenler yüzüme bile bakmıyor
Bunca hengame var zaman durdu akmıyor
Her şey hepsi üstümde bir doğrulup kalkmıyor
Sanki ölümün beyazı üzerimi kaplıyor
Vücudumun her zerresine oklarını saplıyor
Attığı her ok milim bile sapmıyor
Bir gece bile beni bırakıp satmıyor
Seher vakti olmadan bu melanet yatmıyor...

2
Gündüz oda uyuyor bende uyuyorum
Uykuda sanki bir uğultu duyuyorum
Kapının altından gelen ses
Uyanın diyor uyansın herkes
Ben uyuyorsam kim bu ayakta
Peki ben uyanıksam kim bu uyuyan yatakta
Aynalarda görmediğim ben doğruluyor yataktan
Korkma çıkaracağım diyor seni bu bataktan
Fakat o daha çok sıkıyor sıkıyor kemiklerimi
Gösteriyor karanlıklarda saklanan kimliklerimi
Saklanan benin, biri yanlız sevimsiz ve üzgün
Diğeri dar görüşlü hayata küskün
Öteki dünya onun sanki oda dünyanın efendisi
O biri Latif hoşgörülü dünyalar efendisi
Berikine bakma aklı bir karış havada
Onumu hiç sorma o başka bir havada
Kimlikler kimlikler onlarca kimlikler
Her birinin elinde gemi halatı imlikler
Sıkıyorda sıkıyorlar tek bir ince boyunu
Bu nedir diye hiç sorma bu bir ölüm oyunu...

3
Çıkmaz sokak her yanda demirden setler
Bir ruh uğraşıyor kaçmak için fezaya
Neylersin çekiyor arz diplerde cesetler
Dayanıp katlansada her bir cezaya
Bir tükenip bitmiyor kahrolası sebepler

Demekki kader sebepleri doğuruyor
Feryad figan geçiyor namussuz yıllar
Ben bildimki insan işte böyle boğuluyor
Deve derisine sarılı yüzümü yalıyor kıllar

Hergün yeniden yeniden doğuluyor
Simsiyah köpekler başımda hırlar
İnsanlar bu alemden bir bir kovuluyor
Kimine cehennem kimine yemyeşil kırlar

Sebepsiz ölüm yok bu alemde
Herkes öldü ben kaldım sülalemde
Her insan topraktan ayrı bir demde
Felek her bir ademi böyle yoğuruyor

Sebepsiz yaşamakta yok kişi sende
Bir anlamı olmalı bu yaranın sinemde
Toprağın çocuğusun toprağı sevmesende
Ancak toprak senin gözünü doyuruyor...

3
Şekilden şekile giren kul
Ne verdiyse burda onu alıyor
Dünyadakini arada burda bul
Dinle kulaklarda neyin zili çalıyor

Değişince mekan açılınca perde
Bakınıyor yaşadığı yer nerde
Ne yiğitlik ne erkeklik kalıyor serde
Dönmek için geriye başını parçalıyor

İşte deliliğin gerçekleri toprağa yazılan şiirler
Bedeli ağır kapı çarpması gibi yüzüne
O delilerki birbirlerini hiç konuşmadan bilirler
Çıkar sessiz çığlıkları gökyüzüne...