Gardaş / 2
Efkarımı mazur gör, cümlelere kırgınım
Nefesi gam olanın sesi boğuktur gardaş Hasım yazdım kendimi talihime dargınım Ciğeri köz olanın sözü soğuktur gardaş Arada yudumlarım ben meyi, meyler beni Sakilerden ziyade söyle kim neyler beni? Mevzu mazi olunca hıncım del-eyler beni Olur da pot kırarsam, beni ayıktır gardaş Dışa kan sızmıyorsa ucuz yaralı sanma Sükûtu hayatımın gaddar kuralı sanma Başımı yerde görüp alnı karalı sanma Dolu başağın boynu öne eğiktir gardaş Mümessilim, emanet nefes taşıyorum ben Kabristan mimarıyım ömür eşiyorum ben Âdet yerini bulsun diye yaşıyorum ben Kurt dadanan ağacın içi oyuktur gardaş Beddua günah amma dua için yüzüm yok Oluruna bıraktım, başka da bir çözüm yok Lâ Havle’den ziyade diyecek tek sözüm yok Kula sitem yakışmaz, Allah büyüktür gardaş |
Son kıtayı durum yapayım garı
Tebrikler bıraktım