DÜŞLERİMİN RENGİ SOLDU
Sonbahar akşamları düşlediklerim arasındaydı güneş
Pırıl pırıl güleç yüzlü çocuklar gibi Sıcacık bir şeydi insanın içini ısıtan Ne zaman o bahçelerden geçsem Yemyeşil sımsıcak sular akardı içime Fesleğenler, güller, hanımeli kokuları gelirdi aklıma Uzun metrajlı sessiz bir filmdi hayat Her karesi dopdolu Her rengin toz pembe Yine bir sonbahar akşamı gözlerim dopdolu Güneş battı ufukta. Ne fesleğen, ne gül, ne de hanımeli kokusu duyulmuyor artık Uzatmaları oynuyorum gri yapraklar gibi Ne oldu der gibi bakan gözlerim Cevabı biliyor artık: "Düş bahçelerim hayal oldu, Düşlerimin rengi sordu." Ağustos 1996 |