VEDA BUSESİ
Tertemiz bir sevdaydı nazardan kolladığım
Bütün yaşanmışlara sende sahip çık derim Bir veda busesiydi rüzgârla yolladığım Alıp da alnına koy, bunu senden isterim Estirdiğin rüzgârı nefesimde sakladım Hakkında konuşmayı kendime yasakladım Aşka zeval gelmesin diye seni akladım Seni sevdim seveli hem sağır hem de körüm Hasretinden yansa da aşkla kapına gelen Ne söz dinleyen oldu ne de kıymeti bilen Bendim benim gözümden akan yaşları silen Huşuyla okuduğun her şiirde ben varım. Sıkıntılı günlerdi zaman zaman darlandık Bazen sevinç yaşadık bazen de efkarlandık Çıkışı olmayan bir boşluğa yuvarlandık Allah bilir ben bilmem kalbinde var mı yerim Coşari’nin yazdığı her şey gönül sesiydi Seninse dört bir yanın cehennem kafesiydi Evet bu son yollanan bir veda busesiydi Ben sabrıma sığındım, sonrası Allah kerim. 26.08.2024/Samsun İbrahim COŞAR |