Ey Gönlüm Dayan
çağırdım leylayı ses verdim çöle
bülbül feryadımı iletti güle halde perişanım düşmüşüm yola kapılmış giderim bir coşkun sele nere gurbet bana neredir sıla belli değil şöyle bakınca hale kurulur tuzaklar gittiğim yola sallanır baltalar tuttuğum dala zulmün ekseninde dönüyor devran gam yükü çok ağır yorulmuş kervan kahrolup yıkılma ey gönlüm dayan kalsada umudun yollarda yayan mükafat sabırda olursan bilen olur yaradanın yardımcı her an yorulupta yorgun olsan perişan kahrolup yıkılma ey gönlüm dayan kölecioğlu diyorkine ey gönlüm gurbet elde dolansada hep yolun dert dolu perişan olsa da halın sabret ki saadeti yaşasın canın Ahmet kölecioğlu 1987 |