KALEMİM KÜSME BANAKalemim küsme n’olur, bir kuru zemindeyim Küçük bir satır dâhi yazamazsan ölürüm Kaynar gönül kazanım dertlerin demindeyim Çöz dilimin bağını, çözemezsen ölürüm... Ufaktan yaklaş hele, gel hadi barışalım Duygu benden söz senden, meydanda yarışalım Yüreğimden tut beni, ummana karışalım Denizlerde rotamı çizemezsen ölürüm... Sen gönlümün elçisi, duyguların dilisin Kimi zaman çok uslu, kimi zaman delisin Bülbülleri coşturan, has bahçenin gülüsün Diyar diyar gurbeti gezemezsen ölürüm... Yazacaksan Hakk’ı yaz, sadece O’na eğil Doğruları söylemek, ar değil, kusur değil Düşmana arka çıkma, sırrını verme oğul Nefsimin hilesini bozamazsan ölürüm... Gecemi feda ettim, kalemim gör ki sana Uykularım şahittir, yaşattığın bu âna Şiirsiz koyma beni, yazık etme bu cana Feryadımı kağıda dizemeszen ölürüm... Benim yüce kalemim, gönlümde anzer balsın Coşup çağla durmadan, okuyanlar feyzalsın Necla’nın dert ortağı, tutunduğu tek dalsın Poyraz esen yeline, kızamazsan ölürüm... Necla Polat Hasbutcu ✍️ |
Birinci kıta, üçüncü satır, klavye hatası sanırım.
Yanılıyor olabilirim
Kaynar gönül kazanım dertlerin deminyeyim
Demindeyim olmalı.
Bir okurunuz olarak yazmam gerektiğini düşündüm.
Ve şiiri defalarca okudum.
Hürmetlerimle efendim