Beni Baharda Öldürdüler... Anne...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Çocukluğuma dokunan buğulu gözler... Şehrimin sokaklarında Anne çığlıkları peydah olurken uykusuz uykularıma...
Düşer kabuslara ışık, bir kordon bağından ötesi... Ve canlanır tüm anılar an’la beraber... Kaybedilen her gözyaşı onun içindir... Onun gözyaşı ise tüm sevdikleri ve tüm hüzünler içindir... Ki değilmidir herşeyle beraber cenneti ayaklarının altına alması... Jezabel’in "Beni Baharda Öldürdüler Anne..." isimli ölümsüz eserine ithafen... . .. ... Anne diye biter, Her kabuslu uykunun sonu..... Yalnızlığıma çadır kurdu kurtlar Anne Yanan ateşe toz misali serptiler ruhumu Ellerim göğe dokunamadı, yıldız misali Yüzüm kaldırımlarla, yere düştü Anne… İsli bakışlarıma kabuslar peydahlandı Anne Önce bir çığlık, Sonra toz duman yeli geldi sarhoşluğun İçki kadehlerine kaydı yüreğim Durduramadım kendimi Anne…. Anne! Beni baharda öldürdüler Anne… Mezartaşlarına taziyeye yürüdü ayaklarım Ölü çimenler misali, Kurudum gözlerinde Anne..... Gökay Birkan SUCAKLI ’ Alen "Tüm sarhoşluğuma rağmen, bildiklerim gerçekti..." |
Mezartaşlarına taziyeye yürüdü ayaklarım
Ölü çimenler misali,
Kurudum gözlerinde Anne.....
.................................
Kaç feleğin çarkından geçtim,
Anlatsam inanmazsın...
Gözlerimi şimdi görsen anne,
Belki sen bile tanımazsın...
Henüz akıyorken gözyaşlarım
Kaç kovuk oydular gövdeme,
Sayamadım...
Sana yemin ederim anne;
Ben bir karıncaya uykumda bile,
Kıyamadım...
.....................
Şiirinize eşlik etmek geldi içimden, bu şiiriniz de güzeldi, tebriklerimle...