TUT SAK
kendi kadavrasına bürünmüş
yokluk ve acının son döngüsünde artık tuttuğum isimler yok karanlığımda sezgin ve hisli yağmur perdeleri sonra sen geliyorsun içimde biriktirdiğim dünya seni kabullenemeyecek yadsınmış ve terkedilmiş bir öksüzlüğün basamaklarında adıma hilaf oluna ben en büyük yalancınızım burada bitip tekrar başlıyor o kış günü melankolik yalnızığım... tutsaklığım..... |
şiirle sevgiyle kal.