Kemersiz Düşünceler
bir yay gerilmiş geceye
ay tabak gibi gökyüzünde fırlamak üzere olan bir okla göz gözeyim beynimi kemiren bu sessizlik ölüm korkusu değil zihnim ebedi kemersiz! kırkıma merdiven dayadım bir böceği ezmiş değilim Kafka’yı okurken bile eğrindim anam kadının dediği gibi "sen nasıl erkeksin" -ki ben karıncaya dahi kıyamazken kül’ü güle çeviren çocuklarda dün Bosna’da -Srebrenitsa’da bugün Filistin’de -Gazze’de usta bıçak darbeleriyle ölümü öldürdüm bir mezarın başına varıp içimde kalan ne varsa kustum "anne ben erkek oldum" ilk defa g ö z l e r i m d e n vuruluyorum kalbimden -sırtımdan -koynumdan ellerimle söktüm hepsini /dahi hiçbir ok’yanus yıkayamaz o elleri -ellerim kana boyar denizleri |
tebrikle şair
suyun sancısı tarafından 13.8.2024 20:54:49 zamanında düzenlenmiştir.