Git!
İyi değilim.



Anlatılması zor içimdekini
Harf harf, hece hece
Kelimeler birleşip cümle olunca ;
Aşkın halsizliği çıkıyor karşıma…


Artık yüreğimde ,gözümde değeri yok!

Yitirdi değerini arsızca gire çıka.

Gitt!
Sessizce
Emzirdiğim hüzünlerimide al yanına.


Bütün sensizliğim boğuyor içimdeki kelimeleri
Bir gün çığlığım oluyorsun
Bir gün yalnızlığım
Bazende kaçmak isteyipte kaçamadığım duygularım.

Git!
Bende söküp atayım sol yanımdaki yarayı
Arkana dönüp bakmadan kapat bütün kapıları
Bende gitmelerin üzerine kaparım bütün kapıları

Kitlendim umutlara
Sanki hiç gitmemişsin gibi
Bitmemişsin gibi
Uyudum sana…

Yoktu rüyalarımda emzirdiğim hüzünler
Kalemimin her darbesinde
Bir gözyaşı misali akıyor sözcükler

Gittin
Ardında sayısız cam kırıklarıydı senden arta kalan
Beli bükülmüş devrik cümleler…

Devrik olmayan hala bir umutla şahlanan
Cümleleler arıyorum ‘ sen’ li

Ama yok
Yok artık

Çamlar devirmiş arta kalan umutları
Tutsak olmuşlar ayaza
Kolaymı bir kalemde bitirmek

Değil
Değil elbet
Ama cesaret biterde
Nasır tutup kör bakarsa o yürek
Zaman ağırlaşır yalnızlığınla
Ve sözler düşer uçurumun kenarından
Gözlerde intiharı andıran yaşlar biriktirir gidişin…

Ben kurşun yarası sözlerimi kuşanırım
Yalnızlığımla ağlayan yüreğime baş başa kalırım.