YORGUNUM
Uykusuzluk kalmış geceden bana
Uykumu uyusam gene yorgunum Herşey hoş gelirdi önceden bana Ömrümden geçen her sene yorgunum Doğaya küsmüş şehir bile yorgun Kuruyan daldan yapraktan yorgunum Sevgiler kurumuş, muhabbet durgun Artık vefa aramaktan yorgunum Beton yığınları içinde hayat Bu şehirde geçen günden yorgunum Hasretim sıradan, hayalim bayat Gitmediğim için dünden yorgunum Bir dalım uzasın diye her çaba Dalı söküp atan yelden yorgunum Anlatmaya deymez artık bu defa Yüreği tüketen dilden yorgunum Kürşat AK |