Kıyamet
Pencerenin perdesi aralık
istanbulda yanan binlerce ışıklar yanımda bir kadın uyuyor sımsıcacık bırakmıyor beni varoluşLAR... tenim ısındıkça ben soğuyorum kadının teninde ölümün soğukluğunu buluyorum... balkona çıkıyorum bazen etrafımı sarıyor karalık... bazen ölümü düşlüyorum bıraksam kendimi boşluğa hiç kimse geride kalmayacakmış gibi gitmek istiyorum gitmek yokolmak varolmamışcasına gitmek istiyorum geride bırakmadan hiçbir sebebi.... |