MÜCELLA

SİBEL KARAGÖZ

Tıkır tıkır bir sabahı işliyor

kara bir zetina makinesinde

ne umutlar, ne düşler

mavi menekşe, bir demet çiçek,

umudu düşler



Mücella dedi, bir ses, bir soluk,

kapı tıkırtısında, pencere pervazında

kimin kimsesi, bilen yok

kapı eşiğinde, bir papatya

bir umut torbası, bir bulut kümesi



Mücella, heyecanı boğazında

eli ağzında, eski kapıyı

sürgüsünden kurtardı

sonuna kadar açtı, gönlünün açkısını

bir tanır, bir tanımaz, bir kucaklaşma,

nasıl olur, sahi nasıl?



Sorular sorulara,

yitik cevaplar gökyüzünün

eksik parçalarını tamamlıyordu,

Mücella’ydı işte bir hayal kumkuması

yine el vermişti nakşın rengi ruhsarına

göğün bitip tükenmek bilmeyen mavisine,

Mücella’ydı işte mavi gözlü bir dev…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz