DÜŞ(T)ÜM BATTI(M)
DÜŞ(T)ÜM BATTI(M)
≪ᚅ💔💔ᚅ≪ Şimdi sen yoksun ya... Her aklıma geldiğinde Bir şiir açılıyor yürek defterimde. Sonra her okuduğum şiir kırık-dökük oluyor.. Sanki büyük yıkımlardan geçmişim gibi Öyle zalim, Öylesine düşman oluyor ki cümlelerim. Görsen en çok da beni vuruyor Hüzün dolu mısralarım.. Hangi sularda yüzdürsem kağıttan gemilerimi, Soğuk bir rüzgara yenik düşmüş gibi Tüm hecelerim arasına sıkışıp Kalan hayallerim bir bir batıyor senin yokluğunda.. Yani senin anlayacağın bu aralar; DÜŞ(T)ÜM BATTI(M) Dediğim derin sevdanla, DÜŞ(T)ÜM SEVDİ(M) Dediğim vefasız gözlerin, Ne zaman aklıma gelse; Ben de kendimi en diplerde buluyorum.. Hani diyecegim o ki Şimdi sen bir görsen beni Sanki; Yunus’un karnındayım da; Yusuf’un sancılarıyla, Sabır tesbihleri çekiyorum… ≪ᚅ💔💔ᚅ≪ Bilimiyorum belki de bunlar Ve bundan öncekileri, Hiç yazmamam.. Hiç okumam.. Sana da söylemem lazımdı... Tıpkı senin en çok bana susman gibi Benim de susmam gerekiyordu.. Ama ben yine de En çok sana konuşmuştum.. Şimdi ise öyle mi? Artık bende sana benzemeye başladım.. Artık bende içimi susarak döküyorum... Yoksa biliyormusun? Hani dökmesem içimdekileri, Az kalsın içim dökülecekti.. Bilmiyorum belki de; Sana tüm bunlar hikaye gibi geliyor.. Belki de ; Sen gidişini de kolay atlattım sanıyorsun.. Ama inan yanılıyorsun.. Çünkü senden sonra! Allah biliyor ya bir ara öldüm sandım Allah biliyor ya bir daha olmam dedim ben.. ≪ᚅ💔💔ᚅ≪ Evet çok zor oldu. Belki de çok geç farkettim hatamı... Ama en sonunda bende öğrendim Senin gibi susmayı.. Öğrendim de; Yine de bazen susacak Hiçbir şeyim de kalmıyor... İşte o anda içimdeki sessiz çığlıkla Başbaşa kalıyorum.. Ve o zaman aklıma geliyor Senin yalanların Sahte olan seviyorum demelerin.. işte o anda bende aklımı yitirecek gibi oluyorum.. Sonra diyorum yine söz anlamaz yüreğime Sus artık sus diye... Çünkü biliyorum ki ; Ne zaman yüreğim susarsa; Ben o zaman başlayacağım, Kendi içimle konuşmaya Ve o zaman başaracağım Kendi içimde seni öldürmeyi... ≪ᚅ💔💔ᚅ≪ Şimdilerde daha iyi anlıyorum.. Benim artık seni yok etmem gerek Çünkü ! Senin sustuğun günlerimden hatıra kalan sessizliklerimden, Sonuna geldim, DÜŞ(T)ÜM BATTI(M) Dediğim o derin sevdan’dan, DÜŞ(T)ÜM SEVDİ(M) Dediğim o vefasız gözlerinden, Kurtulmam gerek.. Ve bir an önce Beynimden, Aklımdan, Ruhumdan, Seni kovmam.. Senin de eski beni; Aramaman, Bulmaman gerek.. Çünkü ben senin tozlu yollarında Kaybolduğum günden sonra Unuttum ben tüm anıları, Aramaktan da vazgeçtim sen olan yanlarımı.. ≪ᚅ💔💔ᚅ≪ Dedim ya artık Bende sen gibi susmayı öğrendim. Artık bende ; Hiç mi hiç... Sevmiyorum seni.. Ve yüreğimde ki ; Kaydımdan da siliyorum DÜŞ(T)ÜM BATTI(M) Dediğim derin sevdamı, DÜŞ(T)ÜM SEVDİ(M) Dediğim vefasız gözlerini.. ≪ᚅ💔💔ᚅ≪ Şiir @CeMrE_YmN_ ≪💧BeniM ŞiirleriM SessiZ AĞLAR 💧≪ |
Ne zaman yüreğim susarsa;
Ben o zaman başlayacağım,
Kendi içimle konuşmaya
Ve o zaman başaracağım
Kendi içimde seni öldürmeyi...
Şiir olduğu gibi okunur, şairin düşüncelerinin özgün şekliyle anlaşılması ve kabul edilmesi gerekir. Her türlü kabul edilmeyiş bir eleştiri sayılır. Bunu da ancak, hoca talebelerine yapmalıdır. Bir genç şair, birini üstad seçerse bu hakkı ve haddi ona vermiş olur. Bunun dışında şiire yapılan eleştiriler hadsizliğe girer. Gözden kaçmış imla kuralları hariç. Ama şiir bir çabanın eseridir. Bir telaşın, çırpınışın dışa vuruşudur. Tecrübe ile ve iyi niyetle küçük müdahalede bulunmak hadsizlik olmasa gerekir.
"Kendi içimde seni öldürmeyi... " Fuzuli diyor ki: "Aşk derdiyle hoşem, el çek ilacımdan tabip. Kılma derman kim helakim zehr-i dermanındadır." Onu öldürmek mümkün olmadığı gibi, söküp atmaya çalışmak da biçare bırakır insanı. O parmaklarından biri olsa keser atarsın. Bütün hücrelerine işlemiş bir varlık artık sensin. Nasıl saklarım. Bana ait kalsın ama az acı versin. Yavaş yavaş küllenir mi? acaba diye çabalar içine girmek doğru yoldur. Saygılar...