Her şey insanın çabasıyla mümkündür; meylettiğine göçermiş insan Behlül Dânâ’nın dediği gibi... Bu şiirimi beğenen, beğenmeyen ama en azından okuyan herkese teşekkürlerimle...
-Mustafa ÖzTürk

Bu aralar kendimi kardelenler ülkesindeymişim gibi hissediyorum:

Baharı unut, kış vurdu derken bağımı,
Fırtınalar sarmışken solumu, sağımı,
Karlar kaplamışken taşımı, dağımı;
Baharı müjdeliyor bak kardelen...

Oysa kıymeti yoktur kolay olanın,
Üçüncü sayfalarda olay olanın,
Birkaç dalkavukta alay olanın;
Çanına ot tıkıyor bak kardelen...

Zemheriye düşmüştü şu deli gönül,
Hayata küsmüştü şu deli gönül,
Umudu kesmişti şu deli gönül;
Umut dağıtıyor bak kardelen...

Vardır her dağın ayısı, çakalı,
Kurnaz tilkisi, delikanlı aslanı,
Dağ nerden tanısın küsen tavşanı;
Haberi olmaz diyor bak kardelen...

Neyse ki sönmemiş içimde bu ateş;
Korları kül sarmış, her yer keşmekeş...

Musa olan bulurmuş kendine bir Hızır,
Hızır’ı neylesin Musa’sız Mısır?
Olmuş da karların altına hasır;
Toprağı tutuyor bak kardelen...

-Mustafa ÖzTürk #mstfztrk