Önce güven terketti, ardından huzur kaçtı.
Bizi bizle başbaşa, bırakıp yok oldular.
İkisinin gidişi derin yaralar açtı.
Yerlerini doyumsuz, ihtiraslar aldılar.

Ne dostluk arkadaşlık, ne kan bağı önemli.
Paranın ne kimliği ne membağı önemli.
Varsa yoksa internet, veri ağı önemli.
Sosyal medya üstünden, ruhumuzu çaldılar.

Egoizm tavan yaptı, ilah oldu bir nevi.
Unutturdular bize en birinci ödevi.
Çocuklar kreşlerde, yaşlılar huzurevi.
Sokaklara başıboş, köpekleri saldılar.

Eskiden iki göz ev, sülaleye yeterdi.
Baştan koktu balıklar, ortalığı batırdı.
Milli ve dini hisler, anlamını yitirdi.
Tarihten gelen izi, özümüzü sildiler.

Her haltı yiyen masum, günah keçisi gâvur.
Çarklar boşa dönüyor, sen durma hızlı çevir.
Şeytana pabucunu ters giydirir bu devir.
Bunlar acaba bizi, enayi mi bildiler ?

(Onuncuköylü İsmail SIKICIKOĞLU)