GÜLÜŞLERİN AĞLAYAN TINISIkonuşuk konuşuk ve boşluk, kocamanından ucu bucağı olmayan bir boşluk, buldum evet buldum, benim hayatım hiç bir sayfasında kara harflerin oynamadığı bir boşluk, dolmayan doldurulamayan kocaman bir boşluk, ne çok ne çok uzun uzadıya geceyi sabahın ellerine verirken, düşü düşün ellerine verirken, gülüşü aynanın buğulu yasına bırakırken, ne çok ne çok düşündüm, bir arpaya boy veremedim, bir kuşa kanat çırpınışı katamadım, bir zamanı saniyesinden dakikasına ayıramadım, ayaklarım dolaşırken bir şey anlatır bana, yürüme, içine içine basma, demir yürekler ses vermez, yerler ve mekanlar sade sadece toprak parçası üzerinde sen ve cansız düşlerin kimse ama kimse umursamaz gülüşlerin ağlayan tınısını… Sibel Karagöz #sibelkaragözşiirleri #sibel_karagoz |