ÜRYAN BEBEgözlerim iplik iplik akıttı yaraları utangaç ayalarıma da o eller sabırı taş eyledi sırım gibi sardı gözlerimin yollarını bir tamam heybeme doldurdum rengini gök kuşağından çalmış ağlayan yumaklarım hüzünbaz hırkalar örme vakti geldi de geçti heybeme el attıkça iki şiş oldu kırgın gözlerim ördü utangaç ayalarım bir ters bir düz ne kadar renkli ise de yumaklarım rengini eylülün yapraklarından yeli güzün hırçınlığından savruldum yaprak yaprak umut bu ya ısıtsın isterim de giydikçe üşürüm çırçıplak güzü soyarım da üstümden bir bahar mevsimini saramam dört mevsimde ne zaman düşünsem seni üşürüm üryan bebeler gibi Sibel Karagöz #sibelkaragözşiirleri #sibel_karagoz |