Birşeyler eksilir birşeyler benden
Tükenmişlik hali geçmez bedenden
Ne kaygılar senden ne hüzün senden
Ömrümden çaldığın zaman tükenmiş

Eller yahşi olsun ben ise yavan
Eller buğday olsun ben ise saman
Güzel düşünsem de geçmedi bu zan
Doğruyu gösteren mizan tükenmiş

Derdimi anlatsam dilim incinir
Ders konusu yapsam bilim incinir
Sevgimi dokusam kilim incinir
Aşkın ateşinde duman tükenmiş

Gönlüm acı çeker, şans bana gülmez
Herşey gelir geçer, hayaller ölmez
Güzel hislerimi kimseler bilmez
Muhabbet edecek mekan tükenmiş

Yaşanacak güzel bir yer isterim
Sonsuz maviler, yeşiller isterim
Ruhumu koruyan miğfer isterim
İstemekle olsa imkan tükenmiş

İyilik ederek huzur bulurum
Sevindirdim diye mutlu olurum
Vefasızlar semtinde kaybolurum
Suizan yüzünden ihsan tükenmiş

Kaybolan yıllardan bir sancı kalır
Geçmiş hataların utancı kalır
Yola düşer yolcu, hep hancı kalır
Yola giden değil kalan tükenmiş

Muhabbet su gibi akıp giderken
Biraz neşelendik, eğlendik derken
Huzur bulmak için henüz çok erken
Ruhu kandıracak yalan tükenmiş

Seneler geçtikçe heves tükenir
Sanki neşe dolu her ses tükenir
Ömrün sonu gelir nefes tükenir
Tükenmez dediğin insan tükenmiş

                                        Kürşat AK