Acımadı kimse kadındır diye
Durmadan üzdüler başta anamı
Bilmem ki bu kadar eziyet niye
Çalıştırdılar her işte anamı

Oyun nedir bilmez çocuk olmamış
Evlenmiş yine de bahtı gülmemiş
Sabah akşam gece gündüz bilmemiş
Gören yok tek kişi boşta anamı

Kader elem keder gama itmişken
Her yıl öncesinden kötü gitmişken
Henüz saat gece üçte yatmışken
Kaldırırlar sabah beşte anamı

Çırpınıp durmuş hep kader ağında
Çocukluk, yaşlılık, gençlik çağında
Ne zaman iş düşüp aradığında
Bulursun toprakta taşta anamı

Kimseye benzemez analar tektir
Dert beş dörtlük yetmez yazacak çokrtur
Bütün mevsimlerin hiç farkı yoktur
Ezdiler bahar, yaz, kışta anamı

Aklıma geldikçe bağrım yanıyor
Yazdıkça kanıyor yürek kanıyor
Görenler yaşını seksen sanıyor
Henüz elli sekiz yaşta anamı

Hasreti töre bu ferman dinlemez
Bu tür derdi merhem ilaç önlemez
Yaşamayan söyler ama anlamaz
Anlarsın zorluğa düşte anamı