YUSUF İLE ZÜLEYHA 3 (Züleyha’nın az kalsın Yusuf’u)
YUSUF VE ZÜLEYHA 3
YUSUF İLE ZÜLEYHA 3 (Züleyha’nın az kalsın Yusuf’u vuslatına ram ettiğin bildirir) Yusuf dahi bu güzellik karşısında Afalladı şaştı kaldı Az kalsın ram oluyordu Züleyha’nın arzularına Hayretten küçük dilini yuttu Yakup’un siluetini gördü Züleyha’nın arkasında Dur diyordu Yakup Yalnızca Yusuf’un işittiği bir sesle Yusuf bu sesi işitti Başka kimse işitmedi Yakup yoktu orda sesi vardı Yakup hayaliyle vardı Yusuf anladı uyandı gafletten Az kalsın büyük bir hata edecekti Huzur-i İlahiden kovulacaktı Yusuf irkildi kendine geldi Korkarım dedi korkarım ben Beni yaratan Allah’tan Karşı gelmekten Onun emirlerine Ben güvenmem nefsime Hiçbir zaman asla Kötülüğü emreder çünkü nefs Bütün kötülüklerin başı Tezkiye etmem nefsimi ben Çıkarmam asla temize Yusuf dedi Ben yediğim ekmeğe İhanet etmem asla Aziz benim babam Yahut babam yerinde atam Beni satın aldı korudu Besledi büyüttü Sarayına kabul etti Bana emanet etti Harim-i namusunu Bu onun namusu iffetini Zayi etmem asla ettirmem Kimseye de çiğnetmem Değil kendim çiğnemek Benim işim gücüm Onun sağlığına dua Etmek ve şükretmek Allah’a Kardeşlerim beni Dövüp atmışken kuyuya Satmışlarken üç paraya üç pula O satın aldı beni esirciden Üstün bir bahaya Ben velinimetime İhanet etmem asla Ettirmem hiç kimseye Yusuf geri döndü aniden Açıldı kilitli kapılar kendiliğinden Bu Yakup’un mucizesiydi Yusuf’a peygamberlik Gelmediydi henüz Ve Züleyha koştu peşinden Yırtıverdi arkasından gömleğini Yusuf’un gömleği ikinci kez Olay oluyordu Büyük olaylara Bayrak oluyordu bu gömlek Annem ben küçükken Hep o ilahiyi söylüyordu ağlayarak Hala kulaklarımda Çınlıyor çınlayacak ‘Yusuf’un gömleğini Akan ettiler ettiler Kurtlar yedi deyü Bühtan ettiler ettiler’ Ben de diyorum ki Yusuf’un gömleğini yırttı Züleyha Bununla yetinmedi etti iftira iftira 05.04.05 (21.45) Ahmet KEMAL |
emek var olsun kutluyorum,,,