AH keşke...
Keşke, savaşlar, kavgalar hiç olmasa...
Keşke, bitbirimiz ile bütün gerçekleri, yalansız, dolansız konuşabilsek... Keşke, bir çocuk kadar saf ve temiz, bir şekilde... İçimizi dökebilsek... Keşle, sevdiklerimizi hiç üzmesek... Keşke, çoğu zaman, dost olarak birbirimize sarılabilsek... Keşke, kimseye hesap vermeden, kötülere boyun eğmeden, dimdik durabilmek... Keşke, kimseye aldırmadan ve kimseyi umursamadan, ark niyet taşımadan, öpüşebilsek... Keşke, birbirimiz ile catışmadan ve kırmadan birbirimizi dinleyebilsek.. Keşke, birbirimizi gördüğümüzde, selam verip, hal hatır sorabilsek... Yer ve mekan fark etmeden, sokakta veya bir cay bahçesinde... Oturup, samimi bir şekilde konuşabilsek... Dinçer Dayı |