YOL YORGUNUYUM
yürüdüm bunca yıl, uzayıp giden
duraksız menzilsiz yol yorgunuyum ağardı döküldü saçlarım erken dermansız takatsiz hal yorgunuyum tükendi mevsimler yıllarım geçti sayamadım gitti bilmem ki kaçtı güllerin yerine dikenler açtı çiçeksiz meyvesiz dal yorgunuyum yere gelmez sırtım onlar var derken büküldü bileğim düştüm bak erken bir kahvenin bile kırık yılı varken hatırsız vefasız kul yorgunuyum vuslatın bağına varıp dermeyen bir kul idim muradına ermeyen bülbülün döktüğü yaşı görmeyen amansız vicdansız gül yorgunuyum her türküde derti sazına vurdu kendisi yetmedi beni de yordu avaz avaz dedi söyledi durdu yalansız yanlışız dil yorgunuyum FATİH ŞAHİN IŞIK AVAZ |