AĞLAMAKLA GÜLMEKkeder hafızalıyım incelikleri düşünür göz yaşı hasat ederim kimsenin kimsesi olamamak inceldiği yerden kopsun be kemancı demek bardakları boş,dolu sıraya koymak bir türlü bir bardağa sığmamak hüzünlü sığlarda ağlamak yüreğin kara çarşaflarını silkeleyip güneşin turuncu şalını yekpare gülüşlere vermek bir ağlayıp bir gülmek mevsimler gibi hüzünlü yapraklar dökülür kirpiklerimden güzü söker gibi şen şakrak begonviller gamzelerimde açar baharı yanağından öper gibi ağlamakla gülmek kardeş der gibi Sibel Karagöz #sibelkaragözşiirleri #sibel_karagoz |