Dünya kimseye kalmadı, kalmayacak
Uzun uzun düşündüm odama vuran güneşin yerdeki gölgesi eşliğinde
Ben sevdiklerimi çok incitmişim nice zararlar vermişim Biliyorum her birini istemeden, farketmeden yaptım Kırdığım tüm kalplerin üzdüğüm tüm ruhların bütün günahını sırtlandım Beni bu dünyada hiç kimse anlayamadı Anlaşılmadan gidiyorum heyhat bu dünyadan Cahit Sıtkı gibi ölümü gözlüyorum her lahza da Otuzbeşinci yaşımada az kalmıştı aslında Alacağım ceketimi bir de yüreğimde ki elemleri Çıkıcam evden uzaklaşacağım ardıma bakmadan hiç Arayan soranım olacak biliyorum Sevenlerim çok üzülecek Ama ben artık gidiyorum, yaptıklarımı tekrar düşünerek Dünya kimseye kalmadı, kalmayacak. Ahmet YOLDAŞ İzmir 26.06.2024 |